Dicht bij zee, ver van huis
Een indringende audiovisuele performance waarin Moze Naél, Hami Roshan en Winterdagen verhalen van vriendschap, verlies en veerkracht tot leven brengen.
Over de performance
Stel je voor: alles om je heen verdwijnt. De plek die even als thuis voelde, bestaat niet meer. Wat blijft er dan over?
In 2018 reist de Rotterdamse dichter Moze Naél naar Lesbos, waar hij de vluchtelingenkampen Moria en Kara Tepe bezoekt. Op dat moment zoeken dertigduizend mensen hun toevlucht op het eiland. De kampen bieden plek aan slechts achtduizend. De rest slaapt tussen de olijfbomen, buiten de hekken van Moria.
Een jaar later gaat het kamp in vlammen op. Ook Kara Tepe sluit.
In 2020 keert Moze terug. Daar ontmoet hij Hami Roshan, Berlijns fotograaf en documentairemaker. Uit hun ontmoeting groeit Dicht bij zee, ver van huis – een audiovisuele performance over mensen. Over verlies. En over veerkracht.
“En we dronken bier, bitter… omdat het leven later zoet zal smaken.”
Over de makers
Moze Naél is een Rotterdamse spoken word artiest en dichter. Hij combineert poëzie en muziek in spraakmakende performances.
Muzikant en componist Mink Steekelenburg zoekt in zijn project Winterdagen de grenzen van neoklassieke pianomuziek en elektronica op.
Hami Roshan is fotograaf, gespecialiseerd in mode-, portret- en documentairefotografie.
